سام

سام کوچولو میخوام یه قراری برای اینجا باهات بذارم.

میخوام بعضی وقتها اینجا رو به جای خطاب به خودت ، روایتی بنویسم. چون نوشتن از بعضی چیزها اینطوری راحت تره. قبول ه؟
من بالاخره کشف کردم سام پستونکش رو هر روز صبح کجا قایم میکنه که تا شب وقتی خودش برگرده نمیتونم پیداش کنم. هر روز صبح با باز شدن چشمهاش اولین کاری که میکنه اینه که پستونکش رو از بالای سرش بر میداره میره سمت پایین تختش بعد یه لنگه از کفشهاش رو از اون زیر میکشه بیرون. آقای اوشابوری یا سرش رو میذاره اون تو و دوباره لنگه کفشش رو برمیگردونه زیر تخت!

فعلن نمیدونم موبایل اسباب بازیش رو کجا قایم کرده. اما امروز مچش رو وقتی داشت سکه های بازیش رو تو کشوی مجله ها قایم میکرد گرفتم.

از حالا باید خودم رو بچه کنم هم سنش و ببینم جابه‌جا کردن چیزها به چه مکان هایی هیجانش بیشتره.