Monday, May 24, 201083.یه عصر خوب بهاری، از اون ساعتهای گرگ و میش بعد از بارون که تهران عین بهشت میشه داشتیم دور یکی از این میدونهای محلی دور میزدیم که اولین شعر زندگیت رو گفتی. فواره های حوضهای میدون باز بود و یه عده زن و مرد کهن سال و بچه اونجا بودند. با ریتم کاملن شاعرانه و مکث بین هر جمله گفتی: مردم ها نشستن... حرف میکنن... آب نگاه میکنن... خسته نمیشن... تو کی اینهمه فارسیت خوب شد که به شعر گفتن از موقعیت ها رسیدی؟  یه بعد از ظهر خوب بهاری دیگه تو کاخ سعدآباد |
Blog Photosآرشیو |
